Η Χαβουσαντεία…
Με τ’ υλιστόν και βούτορον, εγώ ΄κί θα χορτάζω
Αφού η σεβντά πουλίεται, ας πάω αγοράζω
Ανάμεσα σα έμορφα, την ψη μ’ εγώ ας χάνω
Ας όλιον το καλίον εν’, σικίμ’ κι αν αποθάνω
Ο πετεινόν κρούει το φτερόν, ΄ξήβεν περιοδείαν
Ένα δεάρ’ φίλεμαν θα παίρ’, ας σην χαβουσιαντείαν
Τα σαλτανάτεα π’ αγαπά, κάθαν βράδον φουρτζίζει
Ση απαντήν και τη σεβντάς, τα παραάς τσανίζει
Σο «Μαύρον γάτον», έμπαισα, τ’ ομμάτεα μ’ γορδουλώνω
Τερώ αδά, τερώ ακεί, τη γούλα μ’ πα ζαρώνω
Την καμέλαν ερώτεσαν, η γούλας ζαρωτόν έν’
Μέρ’ κάν’ναν ίσιον έχω γω, η ράχια μ’ πα λιφτόν έν’
Έρθεν το χτήνον ση βοσκήν, παρχάτ΄ς κρατεί η μάνα
Ακόμαν ΄κ' εγιαρλάσεψα, θ' εβγάλ’ν εμεν το γάλαν
Άμον χαψία ντο στιβάεις, απέσ’ σα τενεκέδας
Κορ’τζόπα εικοσάχρονα, φιλίουν σα περτέδας
Γκέλ γκιουζελί μ’, σεακεάρ’ ελμά, μαλαματοζινίσα
Έλα σουμά μ’ κάθ’κα σο γιάν’, τέαμον νισαλίσα
-Ήρθες σ’ εμέ με όρεξη, κοντά μου για ν’ «αράξεις»
-Αν δε κεράσεις τίποτα, δε προχωράμ’ σε πράξεις
Εσύ κέρασμαν ντ’ αραεύ’ς, ας είναν παντρεμένον
Κά’θκα σ’ ωβά σ’ χουλί’ατα, γεράν έχω ανοιγμένον
Κ’ έρχουμ’ πουλί μ’ σο κέρασμαν ΄κ’ έρθα να γονουσεύω
Απόψ’ εγώ ερέτσωσα και εύκαιρος ΄κί φεύω
Το κέρασμαν ανάσπαλον, τρανόν έχουμεν κρίσην
Σο χρέος ΄πατουρεύταμεν, γάμεσ’ εμας η δύση
Ασσό κεράεις κι απυστερ’νά, αλλού πάγ’νε συρίζ’νε
Τη άγουρονος το μουράτ’, σο πίτς φυτίλ’ κρεμίζ’νε
Κόκκινον πορφυρόν κραγιόν, στραβό πασαλισμέντσα
Σακουλεμένον το σπαλέρ’ και στενοβρακωμέντσα
Άνιφτος και κατάνιφτος, ψιψίκα μυρωμέντσα
Αν ΄κι ιδρών’ ο κώλος-ις, ψωμίν ΄κ’ εβγάλτ’ς καϋμέντσα
-Έχω τρία κουτσούβελα, τη γαλατί΄ αιθέρας
-Άντρας σ-ιμ εχρωστά πολλά κ’ εγέντονε αέρας
Πουλί μ’ κ’ εσέναν συμπονώ, μ’ ευτάς μ’ αδά και κλαίω
Τ’ εμά τα τέρτεα είν’ πολλά ΄κί θέλω ΄γω να λέω
Κορ’τζόπα εικοσάχρονα, έρθαν σουμά μ’, σο γιάν’ιμ’
Επέραν μύραν κ’ έτρεξαν, να τρώγ’νε από πάν’ ιμ’
Κορτ’ζόπα αδύναμα μικρά, άσπρα κι αλατζαλία
Απόψ’ όλεα κεράζ’ατα, θ’ εφτάγω ανθρωπίαν
Πόμπας πιοτά εκύλ’τσα ξάν’ κ’ έναν πα ΄κί μονάζω
Συντρομάζ’νε τα γόνατα μ’ και πικραναστενάζω
Τ’ ωτία μ’ κρεμαμένα είν’, άμον πόρτας χαλκάδας
Ερχίνεσεν τσατσοφωτίζ’, ση γάρην μαχανάδας
Ν’ αϊλλοί ' εμέν τον αβανάχ’, ντ’ έρθα σα μαϊσσάδας
Την τσόπεα μ’ επελάφρυναν, ενίφταν τα παράδας
Μη κλαις κιφάλι μ’ ντ’ έπαθες, κλάψον ντο θα παθάνεις
Θα χτουπανίεις σεν η γαρή σ’, θα μελανών’ τ’ απάνι σ’
Ενούντσα, επενούντ'σα ξάν’, ο ποντοπλανεμένον
Το πανταλόν’ ιμ’ το καλόν, εύκαιρον τινιαγμένον
Τα γιουλτουρούμεα ο ουρανόν, απάν’ ιμ αν κρεμίσει
Τ’ αποψεζ’νόν το άψιμον κι άλλο πολλά βρουλίσει
Αχά, και ντο εθέλ’ν’ αδά, η κάλη μ’ αναμένει
Ο σκύλον με το ύλαγμαν, μανάχος θ’ απομένει
Που θα εβγαίνει τ’ όνομα σ’, καλίον ΄βγαίν’ ο κώλος
Ση γειτονίαν αύριον, θα ΄ίνεται ξαν’ «ντόρος»
Πόσα φοράς ενούντσα γω και είπα γω εμέναν
Κάθ’κα σο κώλος και μη πας σα κόρ’τζοπα τα ξένα
Ση πόρταν λάχ’ κ’ έχ’ η γαρή, αποπέσ' τα ανοιγάρεα
Μ’ αοίκα πίσκα πράματα, χαλάουν τα ζευγάρεα
Ό,τι κι αν λές για μαχανάν, τ’ αφ’κά της κομπονίζεις
Κι αν θ’ αλευρούται ο πεντικόν, η κάτα ξάν’ νοΐζει
Ξημέρωσεν, αλήωρα κ’ εντώκα ΄γω την πόρταν
-Άνοιξον, γάρη, άνοιξον, και ντ’ έπαθα ερώτα
-Τσι είσαι, εσύ, νε σκύλ’ υίε, αμέ χαθ’ μαγαρίαν
-Είμαι τη μεσονύχτ’ ο υιόν κ’ έχασα την στρατίαν
Sp Ama…Συνεχίζεται,,,χαχαχαα
ΤΗΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΤΑ ΠΟΝΤΙΑΚΑ
ΤΟ ΕΠΙΜΕΛΕΙΤΑΙ Ο ΣΠΥΡΟΣ ΑΜΑΡΑΝΤΟΣ
ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΤΣΑΜΟΥΡΟΧΤΙΣΜΕΝΑ
Με τ’ υλιστόν και βούτορον, εγώ ΄κί θα χορτάζω
Αφού η σεβντά πουλίεται, ας πάω αγοράζω
Ανάμεσα σα έμορφα, την ψη μ’ εγώ ας χάνω
Ας όλιον το καλίον εν’, σικίμ’ κι αν αποθάνω
Ο πετεινόν κρούει το φτερόν, ΄ξήβεν περιοδείαν
Ένα δεάρ’ φίλεμαν θα παίρ’, ας σην χαβουσιαντείαν
Τα σαλτανάτεα π’ αγαπά, κάθαν βράδον φουρτζίζει
Ση απαντήν και τη σεβντάς, τα παραάς τσανίζει
Σο «Μαύρον γάτον», έμπαισα, τ’ ομμάτεα μ’ γορδουλώνω
Τερώ αδά, τερώ ακεί, τη γούλα μ’ πα ζαρώνω
Την καμέλαν ερώτεσαν, η γούλας ζαρωτόν έν’
Μέρ’ κάν’ναν ίσιον έχω γω, η ράχια μ’ πα λιφτόν έν’
Έρθεν το χτήνον ση βοσκήν, παρχάτ΄ς κρατεί η μάνα
Ακόμαν ΄κ' εγιαρλάσεψα, θ' εβγάλ’ν εμεν το γάλαν
Άμον χαψία ντο στιβάεις, απέσ’ σα τενεκέδας
Κορ’τζόπα εικοσάχρονα, φιλίουν σα περτέδας
Γκέλ γκιουζελί μ’, σεακεάρ’ ελμά, μαλαματοζινίσα
Έλα σουμά μ’ κάθ’κα σο γιάν’, τέαμον νισαλίσα
-Ήρθες σ’ εμέ με όρεξη, κοντά μου για ν’ «αράξεις»
-Αν δε κεράσεις τίποτα, δε προχωράμ’ σε πράξεις
Εσύ κέρασμαν ντ’ αραεύ’ς, ας είναν παντρεμένον
Κά’θκα σ’ ωβά σ’ χουλί’ατα, γεράν έχω ανοιγμένον
Κ’ έρχουμ’ πουλί μ’ σο κέρασμαν ΄κ’ έρθα να γονουσεύω
Απόψ’ εγώ ερέτσωσα και εύκαιρος ΄κί φεύω
Το κέρασμαν ανάσπαλον, τρανόν έχουμεν κρίσην
Σο χρέος ΄πατουρεύταμεν, γάμεσ’ εμας η δύση
Ασσό κεράεις κι απυστερ’νά, αλλού πάγ’νε συρίζ’νε
Τη άγουρονος το μουράτ’, σο πίτς φυτίλ’ κρεμίζ’νε
Κόκκινον πορφυρόν κραγιόν, στραβό πασαλισμέντσα
Σακουλεμένον το σπαλέρ’ και στενοβρακωμέντσα
Άνιφτος και κατάνιφτος, ψιψίκα μυρωμέντσα
Αν ΄κι ιδρών’ ο κώλος-ις, ψωμίν ΄κ’ εβγάλτ’ς καϋμέντσα
-Έχω τρία κουτσούβελα, τη γαλατί΄ αιθέρας
-Άντρας σ-ιμ εχρωστά πολλά κ’ εγέντονε αέρας
Πουλί μ’ κ’ εσέναν συμπονώ, μ’ ευτάς μ’ αδά και κλαίω
Τ’ εμά τα τέρτεα είν’ πολλά ΄κί θέλω ΄γω να λέω
Κορ’τζόπα εικοσάχρονα, έρθαν σουμά μ’, σο γιάν’ιμ’
Επέραν μύραν κ’ έτρεξαν, να τρώγ’νε από πάν’ ιμ’
Κορτ’ζόπα αδύναμα μικρά, άσπρα κι αλατζαλία
Απόψ’ όλεα κεράζ’ατα, θ’ εφτάγω ανθρωπίαν
Πόμπας πιοτά εκύλ’τσα ξάν’ κ’ έναν πα ΄κί μονάζω
Συντρομάζ’νε τα γόνατα μ’ και πικραναστενάζω
Τ’ ωτία μ’ κρεμαμένα είν’, άμον πόρτας χαλκάδας
Ερχίνεσεν τσατσοφωτίζ’, ση γάρην μαχανάδας
Ν’ αϊλλοί ' εμέν τον αβανάχ’, ντ’ έρθα σα μαϊσσάδας
Την τσόπεα μ’ επελάφρυναν, ενίφταν τα παράδας
Μη κλαις κιφάλι μ’ ντ’ έπαθες, κλάψον ντο θα παθάνεις
Θα χτουπανίεις σεν η γαρή σ’, θα μελανών’ τ’ απάνι σ’
Ενούντσα, επενούντ'σα ξάν’, ο ποντοπλανεμένον
Το πανταλόν’ ιμ’ το καλόν, εύκαιρον τινιαγμένον
Τα γιουλτουρούμεα ο ουρανόν, απάν’ ιμ αν κρεμίσει
Τ’ αποψεζ’νόν το άψιμον κι άλλο πολλά βρουλίσει
Αχά, και ντο εθέλ’ν’ αδά, η κάλη μ’ αναμένει
Ο σκύλον με το ύλαγμαν, μανάχος θ’ απομένει
Που θα εβγαίνει τ’ όνομα σ’, καλίον ΄βγαίν’ ο κώλος
Ση γειτονίαν αύριον, θα ΄ίνεται ξαν’ «ντόρος»
Πόσα φοράς ενούντσα γω και είπα γω εμέναν
Κάθ’κα σο κώλος και μη πας σα κόρ’τζοπα τα ξένα
Ση πόρταν λάχ’ κ’ έχ’ η γαρή, αποπέσ' τα ανοιγάρεα
Μ’ αοίκα πίσκα πράματα, χαλάουν τα ζευγάρεα
Ό,τι κι αν λές για μαχανάν, τ’ αφ’κά της κομπονίζεις
Κι αν θ’ αλευρούται ο πεντικόν, η κάτα ξάν’ νοΐζει
Ξημέρωσεν, αλήωρα κ’ εντώκα ΄γω την πόρταν
-Άνοιξον, γάρη, άνοιξον, και ντ’ έπαθα ερώτα
-Τσι είσαι, εσύ, νε σκύλ’ υίε, αμέ χαθ’ μαγαρίαν
-Είμαι τη μεσονύχτ’ ο υιόν κ’ έχασα την στρατίαν
Sp Ama…Συνεχίζεται,,,χαχαχαα
ΤΗΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΤΑ ΠΟΝΤΙΑΚΑ
ΤΟ ΕΠΙΜΕΛΕΙΤΑΙ Ο ΣΠΥΡΟΣ ΑΜΑΡΑΝΤΟΣ
ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΤΣΑΜΟΥΡΟΧΤΙΣΜΕΝΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου