Κυριακή 24 Απριλίου 2016

Παρακολουθήστε όλη την παρουσίαση «Του Αρχείου του Πόντου» στην Εύξεινο Λέσχη Θεσσαλονίκης (Video)

Παρακολουθήστε όλη την παρουσίαση «Του Αρχείου του Πόντου» στην Εύξεινο Λέσχη Θεσσαλονίκης (Video)



Παρακολουθήστε όλη την παρουσίαση «Του Αρχείου του Πόντου» στην Εύξεινο Λέσχη Θεσσαλονίκης (Video)



Ενώπιον του Προέδρου της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου έγινε η πρώτη δημόσια παρουσίαση του Πολιτικού Αρχείου των Ελλήνων του Πόντου (1916-1924), την Παρασκευή 18 Μαρτίου 2016, το οποίο περιλαμβάνει περισσότερα από 5.000 πρωτότυπα έγγραφα, βιβλία, πρακτικά συνεδριάσεων και άλλα ντοκουμέντα του Εθνικού Συμβουλίου του Πόντου, που επιδίωκε τη δημιουργία αυτόνομου κράτους των Ελλήνων του Πόντου.

  


Πηγή Video: Livemedia


Σχετικά θέματα


ΠΗΓΗ  http://www.epontos.blogspot.gr

ΒΑΤΟΜΟΥΡΑ

ΒΑΤΟΜΟΥΡΑ

ΚΕΡΚΙΝΗ ή ΜΠΕΛΕΣ-ΚΡΟΥΣΣΙΑ

Πάμε για βατόμουρα;

   



Μαζέψτε φθινοπωρινά φρούτα του δάσους και φτιάξτε σπιτικές μαρμελάδες!


Το φθινόπωρο είναι μια εποχή «ευλογημένη» με όλα τα φρούτα του δάσους. Τα κράνα, τις αγριοτριανταφυλλιές, τα τσάπουρνα, τα άγρια κορόμηλα (τσερνίκια), τον σαμπούκο και βέβαια τα υπέροχα βατόμουρα.


Η βατομουριά ή βατσινιά ή βάτος φυτρώνει παντού ή σχεδόν παντού στην Ελλάδα. Εξαιρούνται οι πολύ «ξερικές» Κυκλάδες.


Υπάρχουν περί τα 400 είδη φυτών βατομουριάς, με καρπούς που το χρώμα τους κυμαίνεται από το κοκκινόμαυρο μέχρι το κίτρινο και το γαλάζιο. Είναι όμως άγνωστο πόσα είδη και υποείδη υπάρχουν στην Ελλάδα.


Ασχέτως όμως αυτού που ενδιαφέρει μόνον τους ειδικούς επιστήμονες, βατομουριές θα βρείτε παντού, γεμάτες καρπό σε διάφορες φάσεις ωρίμασης. Θα τις βρείτε στα πλαϊνά των επαρχιακών δρόμων, στις παρυφές των δασών και στα πλάγια ρυακιών και χειμάρρων. Η εποχή τους είναι από τα τέλη του Αυγούστου μέχρι τις αρχές του Νοέμβρη.


Σας προτείνω λοιπόν μια μικρή εκδρομή για να φτιάξουμε τη μαρμελάδα του χειμώνα με τον καρπό που είναι στη φύση δεύτερος σε περιεκτικότητα βιταμίνης C (πρώτος είναι ο καρπός του άγριου τριαντάφυλλου).


Βεβαίως, αν για κάποιο λόγο δεν σας αρέσουν τα βατόμουρα, υπάρχουν τα άγρια κορόμηλα. Γι’ αυτά θα πρέπει να πάμε λίγο πιο ψηλά. Για παράδειγμα, γύρω από το χιονοδρομικό κέντρο του Μαινάλου υπάρχουν μόνο στάνες και αγριοκορομηλιές.


Τα κράνα, για κάποιο λόγο που δεν γνωρίζω, δεν φυτρώνουν στην Πελοπόννησο. Θα τα βρείτε κυρίως από την ορεινή Θεσσαλία και πάνω. Φτιάχνουν ένα εξαίρετο ευστόμαχο εκχύλισμα και λικέρ, αλλά η παρασκευή μαρμελάδας είναι αρκετά μπελαλίδικη λόγω των κουκουτσιών τους. Σε αντίθεση, με ένα ζεμάτισμα τα κουκούτσια των αγρίων κορόμηλων φεύγουν αμέσως με μια μικρή πίεση.


Τελικά η πιο εύκολη μαρμελάδα παρασκευάζεται από τα βατόμουρα. Κατ’ αρχάς δεν χρειάζεται να πάμε μακριά.Στη συγκομιδή βατόμουρων θα χρειαστείτε απαραιτήτως ένα μικρό κλαδευτήρι και μια τσάντα από σκληρό πλαστικό ή ένα καλάθι.


Το μάζεμα


Με το κλαδευτήρι κόβουμε την άκρη του βάτου που έχει τους καρπούς, την οποία ρίχνουμε μέσα στην τσάντα ή στο καλάθι.


Στο σπίτι στρώνετε σε ένα τραπέζι ένα χάρτινο ή πλαστικό τραπεζομάντιλο και με την ησυχία σας αφαιρείτε τους καρπούς από τα κλαριά.


Προσοχή σε δύο πράγματα:


1) Το ξεδιάλεγμα των καρπών είναι επίπονο γιατί τα κλαριά έχουν αρκετά αγκάθια. Ενας άντρας μπορεί να τα ξεκαθαρίσει πιο γρήγορα, γιατί έχει πιο σκληραγωγημένα χέρια.


2) Για τη μαρμελάδα χρησιμοποιούμε όλους τους καρπούς ακόμα και τους πράσινους, επειδή κρατάνε το άρωμα και μετά το βράσιμο. Ιδανικά οι καρποί πρέπει να είναι 50% ώριμοι (μαύροι), 25% ημιώριμοι (κόκκινοι) και 25% άγουροι (πράσινοι).


Η μαρμελάδα



Μια καλή μαρμελάδα έχει μόνο δύο βασικά μυστικά και μία τεχνική που σας παραθέτω.


Για να μην πιάσει μύκητες (μούχλα) η μαρμελάδα, πρέπει να βράσει 3 φορές. Μετά από κάθε βράσιμο (των 15 - 20 λεπτών) πρέπει να κρυώνει τελείως.


Το δεύτερο σημαντικό είναι η ποσότητα της ζάχαρης. Η πρέπουσα αναλογία είναι στα 3 κιλά φρούτου μόνον 1 κιλό ζάχαρη, κατά προτίμηση καστανή (demerata). Για το δέσιμο μην ανησυχείτε, θα γίνει κι αυτό.


Επίσης, να αποφύγετε να βάλετε ζάχαρη στα φρούτα από πριν (12 ώρες), για να βγάλει το φρούτο το ζουμί του. Κι αυτό επειδή αρχίζουν αλκοολικές ζυμώσεις και χάνει το φρούτο τα αρώματα.


Η τελευταία τεχνική και μυστικό είναι να βάλετε αρκετό νερό ώστε να μπορούν τα φρούτα να βράζουν με το ελάχιστο ανακάτεμα και να μην υπάρχει φόβος να κολλήσουν. Οταν τελειώσει το βράσιμο βάζετε τη μαρμελάδα σε ένα ταψί και γρήγορα στο φούρνο στους 120 - 150 βαθμούς μέχρι να φύγουν τα πολλά υγρά. Βγάλτε το ταψί από το φούρνο, ρίξτε το χυμό από ένα λεμόνι και βάλτε τη μαρμελάδα σας, όταν κρυώσει, σε βαζάκια.


Δεύτερο μυστικό!

Τα βαζάκια να είναι βράσμένα (αποστειρωμένα)

Πάσχα εν Πόντω - Δύο υπέροχα έθιμα

Πάσχα εν Πόντω - Δύο υπέροχα έθιμα

Πάσχα εν Πόντω - Δύο υπέροχα έθιμα
Πάσχα εν Πόντω - Δύο υπέροχα έθιμα


Τα έθιμα της Μεγάλης Εβδομάδας: «τουρνίκες» και «καθίζω τζιχτζιράνο»
της Λένας Σαββίδου

Ο πλούτος των εθιμικών δρώμενων της Μεγάλης Εβδομάδας που έφεραν οι πρόσφυγες από τον Πόντο, είναι ασύλληπτου εύρους και ομορφιάς. Ο χρόνος, δυστυχώς, πολλά από αυτά τα θάμπωσε στη μνήμη κι άλλα τα παράλλαξε στο πέρασμα του. Το ευτυχές όμως είναι πως μέσα από λαογραφικές μελέτες και καταγραφές πολύ μεγάλο μέρος τους έχει διασωθεί κι έτσι ακόμη κι αν δεν υπάρχουν ως κομμάτια του «εορταστικού» βίου μας, μπορούμε να τα εντοπίσουμε, να τα μελετήσουμε και φυσικά να τα ματαγαπήσουμε και να τους ξαναδώσουμε «ανάσα», εντάσσοντας τα στην σύγχρονη πραγματικότητα μας.
Ένα πολύ όμορφο έθιμο που μας έρχεται από την περιοχή του Ακ Νταγ Ματέν είναι οι Τουρνίκες.

Το έθιμο αυτό το κατέγραψε ο Γ. Φωτιάδης στην εργασία του «Από τα πασχαλινά έθιμα του Ακ Δαγ Μαδέν» που δημοσιεύτηκε στον 38ο τόμο του Αρχείου Πόντου. Οι τουρνίκες ήταν τα αυγά που οι νοικοκυρές έβαφαν κι ετοίμαζαν για την Λαμπρή. Στο Ακ Νταγ Ματέν σε αντίθεση με ότι σήμερα επικρατεί, τα αυγά τα έβαφαν το Μεγάλο Σάββατο.
Η συνήθεια να βάφονται αυγά ανήμερα του Μεγάλου Σαββάτου, κατά τον Φωτιάδη που φέρει στο φως και τη σχετική μαρτυρία, δεν έχει γνωστή προέλευση. Προσωπικά το θυμάμαι να συμβαίνει και στο δικό μας σπίτι-είμαστε πρόσφυγες από το χωριό Σιον (Επαρχίας Χαλδίας, τμήμα Χεροιάνων-Κελκίτ)- τουλάχιστον 40 χρόνια πριν, αρχές δεκαετίας του 70 και σταδιακά να εκλείπει και τα αυγά να βάφονται σταθερά πλέον την Μεγάλη Πέμπτη. Οι τουρνίκες δεν ήταν αποκλειστικά κόκκινα αυγά
αλλά έχαιραν πλήθος χρωμάτων, όπως είναι το κίτρινο, το γαλάζιο και το πράσινο και πέραν των ωραίων χρωμάτων τους ήσαν πλουμιστές με όμορφα σχέδια. Τα αυγά που θα βαφόταν το Μεγάλο Σάββατο τα διάλεγαν από τα μέσα περίπου της Σαρακοστής και τα ξεχώριζαν σε εξαιρετικά γερά και σε…συνηθισμένα. Τα γερά έμεναν ξέχωρα από τα υπόλοιπα και ξέχωρα βαφόταν.
Ένα δεύτερο έθιμο που σχετίζεται με το βάψιμο των αυγών και που κι αυτό μας έρχεται από την περιοχή του Ακ Νταγ Ματέν, το παραθέτει πάλι ο Γ. Φωτιάδης στην παραπάνω αναφερθείσα μελέτη του και είναι το «καθίζνε τζιχτζιράνο».
Το έθιμο αυτό το κρατούσαν οι μερακλήδες του τσουγκρίσματος των αυγών και σκοπό είχε να δώσει αυγά τέτοια που κυλούν και στέκονται στη μύτη και κατά το σπάσιμο τους ακούγεται θόρυβος σαν να σπάζει κέλυφος σαλιγκαριού. Για να το πετύχουν αυτό χρησιμοποιούσαν τη χόβολη. Την άνοιγαν και πάνω στη πυρακτωμένη πλάκα της έστρωναν στάχτη. Πάνω σε αυτή τη στάχτη τοποθετούσαν τα αυγά με τη μύτη προς τα κάτω και τα σκέπαζαν με ένα κιούπι. (Το κιούπι είναι το πήλινο σκεύος που σήμερα θα λέγαμε μικρό κανάτι ή μικρό πυθάρι). Από πάνω έριχναν τα αναμμένα κάρβουνα, τη χόβολη δηλαδή.
Μέσα σε 24 ώρες ότι υπήρχε στο εσωτερικό του αυγού κατακαθόταν στη μύτη αυτού, ξεραινόταν, κολλούσε στον φλοιό και γινόταν σαν ένα σώμα με αποτέλεσμα όπως κι αν κυλούσε το αυγό να έρχεται να κάθεται στη μύτη, μιας κι εκεί πλέον είχε μετατοπιστεί κι όλο το βάρος του. Κατά το σπάσιμο αυτών των αυγών, όπως προαναφέρθηκε, δημιουργούταν ήχος ιδιαίτερος και οι μερακλήδες πρόβαλλαν το… μεράκι τους.
Σήμερα ο χρόνος που διαθέτουμε στο να προετοιμαστούμε για τη Λαμπρή ολοένα και λιγοστεύει.

Αυτό μας αναγκάζει να σβήνουμε από το τεφτέρι μας, όσα μας καθυστερούν από τις επείγουσες εργασίες μας ή να τα αντικαθιστούμε με ότι γίνεται ταχύτερα κι ευκολότερα. Έτσι, αγοράζουμε τα κουλουράκια έτοιμα ψημένα από το φούρνο, τα τσουρέκια τα παραγγέλνουμε στο ζαχαροπλαστείο γιατί που χρόνος να ζυμώσουμε και τα τελευταία χρόνια δε βάφουμε μήτε αυγά μιας και κυκλοφορούν καλοβαμμένα και καλογυαλισμένα πασχαλινά αυγά στα ράφια των υπεραγορών.
Ας αναλογιστούμε όμως τι χάνουμε έτσι…κι όχι μόνον μέσα από τον κόσμο των ηθών και των εθίμων μας, μα κυρίως μέσα από την ίδια μας την ψυχή που πλέον ξεχνά να ευφραίνεται και να αγάλλεται. Ξεχνά να συμμετέχει και να δημιουργεί.