Τι είναι, λοιπόν, τα Μασάλια;
Στα περισσότερα χωριά, σχεδόν όλοι έχουν παρατσούκλια, τα οποία είτε χαρακτηρίζουν κάποιο χαρακτηριστικό
κάποιου είτε το έχει κληρονομήσει κάποιος από τους γονείς του.
Έτσι λοιπόν τα μασάλια αρχίζουν όταν μέσα στην συζήτηση ειπωθεί κάτι που θυμίζει ένα μασάλι.
Αρχικά τονίζεται το παρατσούκλι αυτού [ή αυτών] που συμμετέχουν.
Μετά είτε αναφέρεται το πραγματικό όνομα του "ήρωα" είτε αν αυτός είναι τόσο γνωστός αρχίζει κατ` ευθείαν η αφήγηση.
Η λέξη είναι τούρκικης προέλευσης μάλλον και είναι μικρές πραγματικές ιστορίες που συνέβησαν στη περιοχή ή τέλος πάντων συνέβησαν, άγραφες στην αρχή, με “πρωταγωνιστές” υπαρκτά πρόσωπα του παλιού καιρού και “υπόθεση” συνήθως αληθινή άλλο ζήτημα αν προστίθεται το στοιχείο της υπερβολής, αν τροποποιούνται, μερικές φορές, τα γεγονότα, τα ονόματα ή τα εκφραστικά
μέσα και αν ο κάθε αφηγητής “ξέρει διαφορετικά” την ιστορία ή συνεισφέρει το καθαρά προσωπικό του στοιχείο.
Είναι ιστορίες εύθυμες, κωμικές, καμιά φορά κωμικοτραγικές και πάντα αξιοσημείωτες, στοιχείο που εξασφαλίζει την επιβίωσή τους, την μεταβίβασή τους στους νεότερους, μέσα από τους μηχανισμούς της προφορικής παράδοσης.
Βέβαια το να τις λες θέλει μεγάλη "τέχνη".
Και πραγματικά βγάζουν πολύ γέλιο...
Στα περισσότερα χωριά, σχεδόν όλοι έχουν παρατσούκλια, τα οποία είτε χαρακτηρίζουν κάποιο χαρακτηριστικό
κάποιου είτε το έχει κληρονομήσει κάποιος από τους γονείς του.
Έτσι λοιπόν τα μασάλια αρχίζουν όταν μέσα στην συζήτηση ειπωθεί κάτι που θυμίζει ένα μασάλι.
Αρχικά τονίζεται το παρατσούκλι αυτού [ή αυτών] που συμμετέχουν.
Μετά είτε αναφέρεται το πραγματικό όνομα του "ήρωα" είτε αν αυτός είναι τόσο γνωστός αρχίζει κατ` ευθείαν η αφήγηση.
Η λέξη είναι τούρκικης προέλευσης μάλλον και είναι μικρές πραγματικές ιστορίες που συνέβησαν στη περιοχή ή τέλος πάντων συνέβησαν, άγραφες στην αρχή, με “πρωταγωνιστές” υπαρκτά πρόσωπα του παλιού καιρού και “υπόθεση” συνήθως αληθινή άλλο ζήτημα αν προστίθεται το στοιχείο της υπερβολής, αν τροποποιούνται, μερικές φορές, τα γεγονότα, τα ονόματα ή τα εκφραστικά
μέσα και αν ο κάθε αφηγητής “ξέρει διαφορετικά” την ιστορία ή συνεισφέρει το καθαρά προσωπικό του στοιχείο.
Είναι ιστορίες εύθυμες, κωμικές, καμιά φορά κωμικοτραγικές και πάντα αξιοσημείωτες, στοιχείο που εξασφαλίζει την επιβίωσή τους, την μεταβίβασή τους στους νεότερους, μέσα από τους μηχανισμούς της προφορικής παράδοσης.
Βέβαια το να τις λες θέλει μεγάλη "τέχνη".
Και πραγματικά βγάζουν πολύ γέλιο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου