ΟΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΚΩΝ ΜΑΣ ΧΡΟΝΩΝ
Μπάνιο στη σκάφη.
Ναι το έζησα κι αυτό, το πρόλαβα. Τελικά πόσο χρονών είμαι; Ώρες-ώρες το σκέφτομαι και τρομάζω!
Βάρβαρες εποχές και γλυκές συνάμα.
Κάθε Σάββατο, οπωσδήποτε Σάββατο. Την Κυριακή έπρεπε να πάμε καθαροί στη εκκλησία. Ήθελα να 'ξερα αν δεν ήμασταν χριστιανοί, θα μας άφηναν να βρομίσουμε;
Το λούσιμο τις κρύες νύχτες γινόταν στην κουζίνα ή στο σαλόνι- φυσικά ένα ήταν-και το καλοκαίρι ακόμα και έξω στην αυλή του σπιτιού.
Ζέσταινε λοιπόν ή μάνα μας νερό στη μεγάλη κατσαρόλα ή στο καζάνι. Ύστερα, το έβαζε στον κουβά, έριχνε και λίγο κρύο να μη μας κάψει. Μέχρι να ξεκινήσει βέβαια αυτή η διαδικασία είχες παγώσει περιμένοντας. Στην καλύτερη περίπτωση το χειμώνα άναβε η ξυλόσομπα και ήταν κάπως καλύτερα τα πράγματα. Κάτι σαν χαμάμ από τους υδρατμούς, ας πούμε. Πρώτα σκύβαμε (έλα σκύψε, σκύψε και κλείσε τα μάτια σου καλά) και μας έλουζε με σαπούνι το κεφάλι, ρίχνοντας νερό με το κουκουμάκι ή κανένα μικρό μπολ, (νομίζω ότι τα ξέπλενε ελαφρώς, γιατί που να φτάσει το νερό).
Αχ, αυτό το κεφάλι! Έμπαινε αυτό το αναθεματισμένο το σαπούνι στα μάτια σου και έτσουζαν επί μία ώρα!
...και στο είπα, κλείσε τα μάτια σου, η κλασική ατάκα-απάντηση.
Πού, σαμπουάν και αφρόλουτρα τότε. Δεν θα 'μαστε καλά!
Άλλοτε τσουρουφλιζόσουν από το καυτό νερό και άλλοτε πάγωνες.
Μετά, στο ίδιο νερό μπαίναμε στη σκάφη τσιτσίδι. Μας έτριβε την πλάτη πάλι με το σαπούνι και ένα σκληρό σφουγγάρι που μάλλον μας έγδερνε παρά μας καθάριζε! Τα δύσκολα σημεία ήταν τα γόνατα, οι αγκώνες και οι πατούσες που ήταν μέσα στην μαυρίλα και το γρασίδι. Μεσ' τη βρώμα ήμασταν, ειδικά το καλοκαίρι που γυρίζαμε και παίζαμε πέρα δώθε. Το σαπούνι που χρησιμοποιούσαμε, ήταν αυτό που έμενε αφού έλιωνε κατά το ήμισυ, της μπουγάδας αλλά και όταν αυτό γινόταν πολύ μικρό. Σιγά μην αγόραζαν αρωματικό σαπούνι ειδικό για το μπάνιο-όχι πως δεν υπήρχε και τότε.
Συνήθως είχαμε και θεατές την ώρα του μπάνιου, τα άλλα μέλη της οικογένειας ή και καμιά γειτόνισσα που ερχόταν για καφέ. Ήταν τόσο φυσιολογικό που δεν αντιδρούσε (νομίζω) κανείς. Μέχρι που μεγαλώναμε λίγο και κάναμε μόνοι μας μπάνιο γιατί πλέον ντρεπόμασταν. Νισάφι πιά!
Όταν αργότερα καλυτέρευσαν οικονομικά τα πράγματα, χτίσαμε χωριστά μπάνιο και βάλαμε όλοι μπανιέρες στα σπίτια μας. Εκεί να δείτε γλέντια! Γεμίζαμε την μπανιέρα μέχρι επάνω, ρίχναμε το μισό μπουκάλι αφρόλουτρο-αν όχι όλο-και το απολαμβάναμε πλατσουρίζοντας, σαν να ήμασταν μικρά παιδιά σε πισίνα. Είχαμε πλέον και τηλέφωνο στο μπάνιο! Όχι αυτό που μιλάς αλλά αυτό που έτρεχε νερό. Έτσι το λέγαμε.
Μη δώσεις του στερημένου ανέσεις, ένα τέτοιο πράμα δηλαδή. Και να, τα σαμπουάν και να, τα αφρόλουτρα και να, τα πιστολάκια στο φουλ (βάλαμε και καθρέφτη στο μπάνιο). Ξαφνικά, μετά από τόσα χρόνια αποκτήσαμε και πιτυρίδα. Έτσι στα καλά καθούμενα, και χρησιμοποιούσαμε Ultrex. Βγάζαμε τα απωθημένα μας μάλλον!
Και φτάσαμε αισίως στο σήμερα και ζητάμε και τζακούζι!
Αχάριστε άνθρωπε!
Μπάνιο στη σκάφη.
Ναι το έζησα κι αυτό, το πρόλαβα. Τελικά πόσο χρονών είμαι; Ώρες-ώρες το σκέφτομαι και τρομάζω!
Βάρβαρες εποχές και γλυκές συνάμα.
Κάθε Σάββατο, οπωσδήποτε Σάββατο. Την Κυριακή έπρεπε να πάμε καθαροί στη εκκλησία. Ήθελα να 'ξερα αν δεν ήμασταν χριστιανοί, θα μας άφηναν να βρομίσουμε;
Το λούσιμο τις κρύες νύχτες γινόταν στην κουζίνα ή στο σαλόνι- φυσικά ένα ήταν-και το καλοκαίρι ακόμα και έξω στην αυλή του σπιτιού.
Ζέσταινε λοιπόν ή μάνα μας νερό στη μεγάλη κατσαρόλα ή στο καζάνι. Ύστερα, το έβαζε στον κουβά, έριχνε και λίγο κρύο να μη μας κάψει. Μέχρι να ξεκινήσει βέβαια αυτή η διαδικασία είχες παγώσει περιμένοντας. Στην καλύτερη περίπτωση το χειμώνα άναβε η ξυλόσομπα και ήταν κάπως καλύτερα τα πράγματα. Κάτι σαν χαμάμ από τους υδρατμούς, ας πούμε. Πρώτα σκύβαμε (έλα σκύψε, σκύψε και κλείσε τα μάτια σου καλά) και μας έλουζε με σαπούνι το κεφάλι, ρίχνοντας νερό με το κουκουμάκι ή κανένα μικρό μπολ, (νομίζω ότι τα ξέπλενε ελαφρώς, γιατί που να φτάσει το νερό).
Αχ, αυτό το κεφάλι! Έμπαινε αυτό το αναθεματισμένο το σαπούνι στα μάτια σου και έτσουζαν επί μία ώρα!
...και στο είπα, κλείσε τα μάτια σου, η κλασική ατάκα-απάντηση.
Πού, σαμπουάν και αφρόλουτρα τότε. Δεν θα 'μαστε καλά!
Άλλοτε τσουρουφλιζόσουν από το καυτό νερό και άλλοτε πάγωνες.
Μετά, στο ίδιο νερό μπαίναμε στη σκάφη τσιτσίδι. Μας έτριβε την πλάτη πάλι με το σαπούνι και ένα σκληρό σφουγγάρι που μάλλον μας έγδερνε παρά μας καθάριζε! Τα δύσκολα σημεία ήταν τα γόνατα, οι αγκώνες και οι πατούσες που ήταν μέσα στην μαυρίλα και το γρασίδι. Μεσ' τη βρώμα ήμασταν, ειδικά το καλοκαίρι που γυρίζαμε και παίζαμε πέρα δώθε. Το σαπούνι που χρησιμοποιούσαμε, ήταν αυτό που έμενε αφού έλιωνε κατά το ήμισυ, της μπουγάδας αλλά και όταν αυτό γινόταν πολύ μικρό. Σιγά μην αγόραζαν αρωματικό σαπούνι ειδικό για το μπάνιο-όχι πως δεν υπήρχε και τότε.
Συνήθως είχαμε και θεατές την ώρα του μπάνιου, τα άλλα μέλη της οικογένειας ή και καμιά γειτόνισσα που ερχόταν για καφέ. Ήταν τόσο φυσιολογικό που δεν αντιδρούσε (νομίζω) κανείς. Μέχρι που μεγαλώναμε λίγο και κάναμε μόνοι μας μπάνιο γιατί πλέον ντρεπόμασταν. Νισάφι πιά!
Όταν αργότερα καλυτέρευσαν οικονομικά τα πράγματα, χτίσαμε χωριστά μπάνιο και βάλαμε όλοι μπανιέρες στα σπίτια μας. Εκεί να δείτε γλέντια! Γεμίζαμε την μπανιέρα μέχρι επάνω, ρίχναμε το μισό μπουκάλι αφρόλουτρο-αν όχι όλο-και το απολαμβάναμε πλατσουρίζοντας, σαν να ήμασταν μικρά παιδιά σε πισίνα. Είχαμε πλέον και τηλέφωνο στο μπάνιο! Όχι αυτό που μιλάς αλλά αυτό που έτρεχε νερό. Έτσι το λέγαμε.
Μη δώσεις του στερημένου ανέσεις, ένα τέτοιο πράμα δηλαδή. Και να, τα σαμπουάν και να, τα αφρόλουτρα και να, τα πιστολάκια στο φουλ (βάλαμε και καθρέφτη στο μπάνιο). Ξαφνικά, μετά από τόσα χρόνια αποκτήσαμε και πιτυρίδα. Έτσι στα καλά καθούμενα, και χρησιμοποιούσαμε Ultrex. Βγάζαμε τα απωθημένα μας μάλλον!
Και φτάσαμε αισίως στο σήμερα και ζητάμε και τζακούζι!
Αχάριστε άνθρωπε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου