Σον χορόν επαραδόθ’α, ατός πάει μεν σα βήματα μ’!
Εγώ όντες έμπαινα σο χορόν, ο χορόν αμάν εκέρδιζ’εμεν! Ας ση χαρά μ’ το πολλά, εθεαρρείς και μεθυσμένος έμ’νε, επέταΝ’να! ΄Κ’ εξέρ’να ντο εποίν’να! Πολλοί εμέν έλεγαν, ατά εσύ πως εγροικάς κ’ ευτάς ατα; Κ’ εγώ έλεγα, σέγκιταμ εξέρω, σον χορόν επαραδόθ’α, ατός πάει μεν σα βήματα μ’, ατός δείχ’μεν την στράταν κι ατός ήντεαν θέλ’ ευτάει μεν! Τη τραβωδί’ ο σκοπόν απ’ υσερ’νά ντ’ έστεκεν κ’ εντάμαν ο χορόν, ήθελαν να δειξίζ’ατ’ς, αλλά εγώ, εμέν καλά καλά κ’ εγροίκαν’να, ντ’ εποί’να και πώς να δείχ’ατ’ς; Πρωτοχορευτής στον Ποντιακό σύλλογο του χωριού, ο Πάνος, το 1961 πήρε το πρώτο βραβείο, στο πανελλήνιο φεστιβάλ ελληνικών χορών.
Η συνέχιση των χορών και των μουσικών παραδόσεων αποτελούν ιερή υποθήκη των πατεράδων τους, που ξεριζώθηκαν από τον Πόντο με τη λύρα στο χέρι και το τραγούδι στο στόμα. Ο γιος του Νίκος, η κόρη του Δέσποινα και τα εγγόνια του, Πάνος και Πάνος και Χρήστος και ο δισέγγονος του, Νίκος, συνεχίζουν κι αυτοί το τραγούδι, τον χορό και το παίξιμο των παραδοσιακών οργάνων, λύρα, γαβάλ, κλαρίνο…
Ξεριζομέν’ αδά κι ακεί, μωρά βασανισμένα, πάππον προς πάππον κράτεσαν, κειμήλεα ματωμένα...
Πάνος Γεωργιάδης, Αργυρούπολη Δράμας, 1934
ΤΗΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΤΑ ΠΟΝΤΙΑΚΑ
ΤΟ ΕΠΙΜΕΛΕΙΤΑΙ Ο ΣΠΥΡΟΣ ΑΜΑΡΑΝΤΟΣ
ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΤΣΑΜΟΥΡΟΧΤΙΣΜΕΝΑ
Εγώ όντες έμπαινα σο χορόν, ο χορόν αμάν εκέρδιζ’εμεν! Ας ση χαρά μ’ το πολλά, εθεαρρείς και μεθυσμένος έμ’νε, επέταΝ’να! ΄Κ’ εξέρ’να ντο εποίν’να! Πολλοί εμέν έλεγαν, ατά εσύ πως εγροικάς κ’ ευτάς ατα; Κ’ εγώ έλεγα, σέγκιταμ εξέρω, σον χορόν επαραδόθ’α, ατός πάει μεν σα βήματα μ’, ατός δείχ’μεν την στράταν κι ατός ήντεαν θέλ’ ευτάει μεν! Τη τραβωδί’ ο σκοπόν απ’ υσερ’νά ντ’ έστεκεν κ’ εντάμαν ο χορόν, ήθελαν να δειξίζ’ατ’ς, αλλά εγώ, εμέν καλά καλά κ’ εγροίκαν’να, ντ’ εποί’να και πώς να δείχ’ατ’ς; Πρωτοχορευτής στον Ποντιακό σύλλογο του χωριού, ο Πάνος, το 1961 πήρε το πρώτο βραβείο, στο πανελλήνιο φεστιβάλ ελληνικών χορών.
Η συνέχιση των χορών και των μουσικών παραδόσεων αποτελούν ιερή υποθήκη των πατεράδων τους, που ξεριζώθηκαν από τον Πόντο με τη λύρα στο χέρι και το τραγούδι στο στόμα. Ο γιος του Νίκος, η κόρη του Δέσποινα και τα εγγόνια του, Πάνος και Πάνος και Χρήστος και ο δισέγγονος του, Νίκος, συνεχίζουν κι αυτοί το τραγούδι, τον χορό και το παίξιμο των παραδοσιακών οργάνων, λύρα, γαβάλ, κλαρίνο…
Ξεριζομέν’ αδά κι ακεί, μωρά βασανισμένα, πάππον προς πάππον κράτεσαν, κειμήλεα ματωμένα...
Πάνος Γεωργιάδης, Αργυρούπολη Δράμας, 1934
ΤΗΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΤΑ ΠΟΝΤΙΑΚΑ
ΤΟ ΕΠΙΜΕΛΕΙΤΑΙ Ο ΣΠΥΡΟΣ ΑΜΑΡΑΝΤΟΣ
ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΤΣΑΜΟΥΡΟΧΤΙΣΜΕΝΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου