Τη φέγγονος σημάδεα, είναι τ’ εμά τα δεάκρεα…

Τη φέγγονος σημάδεα, είναι τ’ εμά τα δεάκρεα…





Ο Φέγγον κ’ Ήλον έσαν’ νε, αδέλφεα αγάπημένα, 

εσέβαν τ’ άστρα ανάμεσα, πιάσταν’νέ σα χέρεα! 

Ο Ήλον ο αυτίχολος, ΄παίρεν την καταμάγιαν, 

τον φέγγον ΄ντώκεν, ΄μάτωσεν κ’ επέμ’ναν τα σημάδεα! 

Τα λίβεα ΄σ’κώθαν’ απ’ ακεί’, βρεχία ΄κί βαστάζ’νε, 

κ’χύν’νε τ’ εμά τα δεάκροπα κι απάν’ σ’ ηήν σταλάζ’νε! 

Ποτάμ’ θολόν το όρωμαν, το βίωμα μ’ μικρόν εν’, 

το φως έρθεν σο σκαλοπάτ’, ο φόβο μ’ μυστικόν έν’…
Sp Ama

ΤΗΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΤΑ ΠΟΝΤΙΑΚΑ 
ΤΟ ΕΠΙΜΕΛΕΙΤΑΙ Ο ΣΠΥΡΟΣ ΑΜΑΡΑΝΤΟΣ
ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΤΣΑΜΟΥΡΟΧΤΙΣΜΕΝΑ