Τα φύλλα αλλάζουν, φθινοπώριασε…
Γνωσία : Όλε τα καλά τα περεκέτε, εκάτσαν’ατα κά! Κι ατσάπα καμίαν θα κείμες ίσα, Γούλη;
Γούλης : Σα παλαιά τα χρόνεα Γνωσία, και ντ’ έμορφα ο πρόεδρον τη χωρί’, τ’ απιταχτέρ’ ολονών έτον, σο παρούσεμαν πιλέμ εβοήθανεν και ας ση σέβασην, ούλ’ εσ’κούσαν αν’, κι ατώρα, όντες περάν’ από σουμά… Σεράντα νομάτ’ βλαστημούν’ατον.
Γνωσία : Ναι άμα, για εκείν’ς τοι συνδικαλιστές, καμίαν τιδέν ΄κί λές; Εκούρτεσαν καλαμπουκί’ στελίν’ κ’ εστάθεν σην γούλαν’ ατουν…
Γούλης : Οι ψοφεμέν’ νύχια κ’ είχαν να τσαφίουσαν, κι ατώρα αλείμματα τρέχ’νε ας σα γούλας ατουν, ας σα έτοιμα ντο τρώγ’νε…
Γνωσία : Τ’ άλλα τ’ αρνία σπάουνταν και τ’ άλλα μαρουκούνταν!
Γούλης : Μανάχον οι άχαροι, οι ποπάδες, έκ’σες, Γνωσία, εύραν την πελιάν ατουν! Εκορδυλέεν η γλώσσα τουν, πυκνοκουρτούν, γιαμ και πως, θ’ αλλάζ’νε φύλλον!
Γνωσία : Μώ-γα-τεν, αχά κι ατό! Εφθινοπωρίασαν; Άμα, εσύ πα, Γούλη, γουρπάν να ίνουμαι, τέρεν και σουλουπεύτ’ ολίον κι όσταν εβγών’τς σο μεϊτάν, ας λέει ο κόσμον: -Αχά κ’ είνας άνθρωπος! Με τ’ ατά τ’ αλατζαλία τα λώματα σ’, έναν ράμαν να ξυλών’τς, σερράντα εμπάλε κρεμίουνταν.
Γούλης : Οσήμερον, άμον πολλά ευκαίρωσες, Γνωσία...
Γνωσία : Κιααα, ντα φτάμ’, όσον το τινάεις τ’ αλευρωμένον το τσουβάλ’, ατόσον πολλά εβγάλ’…
Γούλης : Και ζατίμ, εγώ πα, ντ’ εθέλ’να και με τ’ εσέν, εγονούσευα! Ας πάω σα καφενεία, τ’ εμά τα μεγαλεία…Εβόρας, ποτία και ρακία.
Γνωσία : Ένα γαϊφέν κανέναν κεράεις; Τα τσόπες ις, ας τ’ έβγωσαν ατά τ’ αφωρισμένα τα μνεμόνια, με τα τέλε έχ’ς ατα δεμένα…
Γούλης : Ατά τα μνεμόνια, Γνωσία, ους να τσουρούται ο ήλον, σα τσόπεας εμουν και απάν σα κιφάλ’εμουν πα θα στέκ’νε! Πολλά πα θα ΄νεγκάζ’ νε τ’ αχούλ’ τ’ εφτωχού…
Γνωσία : Έι κιτι, νιάτα μου! Πουλόπα εκόνεβαν ζυγόνε κι ατώρα…Τσάχ’ τσούχ’, άμον πιπίλε, φτωχά δεάν’νε τα χρόνε!
Γούλης : Για τ’ ατό λέγω σεν, Γνωσία, τα καλά τα περεκέτε, θέλ’νε νόστιμα σερπέτε! Έλα κάθκα σα γόνατα μ’ κι ας παίζω σε…Μελίτσαν και γαλίτσαν..
Γνωσία: Τούλοσων! Α φυσώ και κοσσαρεάζω τ’ απάν’-ι-σ’! Τα κατσίας πα, ήμαρτα, τίκια κι άμον σεούτε, ελέπ’ατα κ’ η τρίχα μ’ σκούται…
Γούλης: Εσύ πα, με το ζεφειρωμένον το καμίσ’, πάντα τα τρανά τα καφάσε τερεί σ’;
Γνωσία: Κόψον, κόψον ομούτ’. Τη στοματί’ μ’ το τάτ’…Εσύ καμίαν ΄κί θα παίρ’ τς...
Γούλης: Δός α, δός α, τον ζεγκίν τον Σαντέτεν. Το μυτίν ατ’ κουδούκ’ σελέκ’ κι άμον τη πιρίφτεν στέκ’, χο,χο,χο!
Γνωσία : Δε’α, δε’α, πί’α τη ρακής! Πίντς και πολλά μη κελαηδεί σ’…
Γούλης: κι ας πάω, Γνωσία! Μίαν ζατίμ εγάπεσα Σαντέτσαν και σεράντα νομάτ’ ασ’ ατείντς, ερούξαν με τα κατσκάρε αποπίσ’-ιμ’.
😀
Sp Ama
ΤΗΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΤΑ ΠΟΝΤΙΑΚΑ
ΤΟ ΕΠΙΜΕΛΕΙΤΑΙ Ο ΣΠΥΡΟΣ ΑΜΑΡΑΝΤΟΣ
ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΤΣΑΜΟΥΡΟΧΤΙΣΜΕΝΑ
Γνωσία : Όλε τα καλά τα περεκέτε, εκάτσαν’ατα κά! Κι ατσάπα καμίαν θα κείμες ίσα, Γούλη;
Γούλης : Σα παλαιά τα χρόνεα Γνωσία, και ντ’ έμορφα ο πρόεδρον τη χωρί’, τ’ απιταχτέρ’ ολονών έτον, σο παρούσεμαν πιλέμ εβοήθανεν και ας ση σέβασην, ούλ’ εσ’κούσαν αν’, κι ατώρα, όντες περάν’ από σουμά… Σεράντα νομάτ’ βλαστημούν’ατον.
Γνωσία : Ναι άμα, για εκείν’ς τοι συνδικαλιστές, καμίαν τιδέν ΄κί λές; Εκούρτεσαν καλαμπουκί’ στελίν’ κ’ εστάθεν σην γούλαν’ ατουν…
Γούλης : Οι ψοφεμέν’ νύχια κ’ είχαν να τσαφίουσαν, κι ατώρα αλείμματα τρέχ’νε ας σα γούλας ατουν, ας σα έτοιμα ντο τρώγ’νε…
Γνωσία : Τ’ άλλα τ’ αρνία σπάουνταν και τ’ άλλα μαρουκούνταν!
Γούλης : Μανάχον οι άχαροι, οι ποπάδες, έκ’σες, Γνωσία, εύραν την πελιάν ατουν! Εκορδυλέεν η γλώσσα τουν, πυκνοκουρτούν, γιαμ και πως, θ’ αλλάζ’νε φύλλον!
Γνωσία : Μώ-γα-τεν, αχά κι ατό! Εφθινοπωρίασαν; Άμα, εσύ πα, Γούλη, γουρπάν να ίνουμαι, τέρεν και σουλουπεύτ’ ολίον κι όσταν εβγών’τς σο μεϊτάν, ας λέει ο κόσμον: -Αχά κ’ είνας άνθρωπος! Με τ’ ατά τ’ αλατζαλία τα λώματα σ’, έναν ράμαν να ξυλών’τς, σερράντα εμπάλε κρεμίουνταν.
Γούλης : Οσήμερον, άμον πολλά ευκαίρωσες, Γνωσία...
Γνωσία : Κιααα, ντα φτάμ’, όσον το τινάεις τ’ αλευρωμένον το τσουβάλ’, ατόσον πολλά εβγάλ’…
Γούλης : Και ζατίμ, εγώ πα, ντ’ εθέλ’να και με τ’ εσέν, εγονούσευα! Ας πάω σα καφενεία, τ’ εμά τα μεγαλεία…Εβόρας, ποτία και ρακία.
Γνωσία : Ένα γαϊφέν κανέναν κεράεις; Τα τσόπες ις, ας τ’ έβγωσαν ατά τ’ αφωρισμένα τα μνεμόνια, με τα τέλε έχ’ς ατα δεμένα…
Γούλης : Ατά τα μνεμόνια, Γνωσία, ους να τσουρούται ο ήλον, σα τσόπεας εμουν και απάν σα κιφάλ’εμουν πα θα στέκ’νε! Πολλά πα θα ΄νεγκάζ’ νε τ’ αχούλ’ τ’ εφτωχού…
Γνωσία : Έι κιτι, νιάτα μου! Πουλόπα εκόνεβαν ζυγόνε κι ατώρα…Τσάχ’ τσούχ’, άμον πιπίλε, φτωχά δεάν’νε τα χρόνε!
Γούλης : Για τ’ ατό λέγω σεν, Γνωσία, τα καλά τα περεκέτε, θέλ’νε νόστιμα σερπέτε! Έλα κάθκα σα γόνατα μ’ κι ας παίζω σε…Μελίτσαν και γαλίτσαν..
Γνωσία: Τούλοσων! Α φυσώ και κοσσαρεάζω τ’ απάν’-ι-σ’! Τα κατσίας πα, ήμαρτα, τίκια κι άμον σεούτε, ελέπ’ατα κ’ η τρίχα μ’ σκούται…
Γούλης: Εσύ πα, με το ζεφειρωμένον το καμίσ’, πάντα τα τρανά τα καφάσε τερεί σ’;
Γνωσία: Κόψον, κόψον ομούτ’. Τη στοματί’ μ’ το τάτ’…Εσύ καμίαν ΄κί θα παίρ’ τς...
Γούλης: Δός α, δός α, τον ζεγκίν τον Σαντέτεν. Το μυτίν ατ’ κουδούκ’ σελέκ’ κι άμον τη πιρίφτεν στέκ’, χο,χο,χο!
Γνωσία : Δε’α, δε’α, πί’α τη ρακής! Πίντς και πολλά μη κελαηδεί σ’…
Γούλης: κι ας πάω, Γνωσία! Μίαν ζατίμ εγάπεσα Σαντέτσαν και σεράντα νομάτ’ ασ’ ατείντς, ερούξαν με τα κατσκάρε αποπίσ’-ιμ’.
😀Sp Ama
ΤΗΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΤΑ ΠΟΝΤΙΑΚΑ
ΤΟ ΕΠΙΜΕΛΕΙΤΑΙ Ο ΣΠΥΡΟΣ ΑΜΑΡΑΝΤΟΣ
ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΤΣΑΜΟΥΡΟΧΤΙΣΜΕΝΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου