Παέν Χρύσα ζ Δημητρούλα, να χαλέπσ δγυο κριμίδγια, τσ μπίτσαν κι ιρέβ να φκειασ φασουλάκια. Τσ Δημητρούλας τα μάτχια πριζμένα, σφιγκουνταν να μην κλαπσ....
- Τι εχς μαρί κι είσι σι τούτου του χαλ....?
- Πσόφσι Μούργκους....
- Κι για κείνου του παλιόσκλου κλιες....?
- Τέτχιου σκλι, δε βρίσκνεις σ ούλου του χουργιό Χρυσούλα μ...
- Νιε, ήταν καλό, γιατί παρλάτσι τ Γιαννάκου μ του πανταλόν....!
- Αμ κι Γιαννάκους ούλου του σκάνιαζι.....!
- Εχς δγυιο κριμίδγια να μ δωκς, να παένου μισμέργιασι........ακούς ικεί, κλιέει για του παλιόσκλου απ πσόφσι....εχχ βάσανα κόζμους...!
Μεταφράζιτι κι ως κρυάδα:''-Τί είν'φτό του πανούθ απ'φόρσεις;Αλιούγρα πάνει βάνει καμιά χουντριά καρκάτσα γιατί έχ σφίξα ώξου''. Το ότ' συμβαίν να ταιριάζ μι τουν καιρό μας καλουκιριάτκα,μόν' ως τυχαίου θα μπουρούσει να θιουρηθεί.Γι αυτό όσ βγήτει βόλτα του βράδ σφιχτήτι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου