Πασχαλινά έθιμα, ση πάππο μ’ την πατρίδαν!
Ντ’ ελάλ’νεν ο κούκον, ας ση βαρυχειμωνίαν επεκεί’, σο Μπάστσατάχ, τ’ Ακ Δαγ Ματέν, ο ποπάς τη χωρί’, επίταζεν τα παιδία, να πάγ’νε ους αφ’κά τα ορμάνεα να κόφ’νε και φέρ’νε κλαδία ας σα Βάϊα! Απ’ υστερ’να, πα, ατά εβάεβαν σ’ όλεα τ’ οσπίτεα τη χωρί’ κ’ επαίρ’ναν τα ξεροψεμένα «κερκέλεα» κ’ ετάεβαν’ατα με το ραφίδ, χιαστί’ σ’ ωμία τουν!
Τον επιτάφιον, εστόλιζαν με σταυρολούλουδα, ολίγα πα, εβάλ’ναν σο ΄κονοστάσ’ τη οσπιτί’, για φυλαχτά!
Τη Μέγα, τη Παρασκευήν, με το σακούλ’ ολίον στάχ’, επέγ’ναν σην εκκλεσίαν, για ταράζ’να όντες αγιάσκουτουν, με τον σπόρον τη Μοθωπορί’! Τη Λαμπρήν τα ωβά, έβαφταν με πολλά χρώματα και πλουμιστά σχέδια.
Κάποιοι, σο τσούγκρισμαν, εκάθιζαν και « Τσιχτσιράνον» Σο χουλέν το σαχτάρ, εμπροστά ας΄ σ’ οτζάχ’, εθήκ’ναν ση σειράν τα ωβά κ’ εσκέπαζαν με τ’ έναν κιούπ και από απάν’ ας σ’ ατό, ετοπλάεβαν τα καρβώνεα, για να ’ ίνουσαν γερά τ’ ωβά!
Την πρώτην ημέραν τη Λαμπρής, ετσούγκριζαν με το μυτίν, τη δεύτερην με τον κόλον και την τρίτην με την κοιλίαν.
Είχαν και το κατρακύλισμαν τη ωβού ση κατηφόραν, και όποιον ετσούγκριζεν το άλλο, ενίκαν’νεν! Τα τσουγκρίσματα εκέσ’, εθεαρρείς και έτον, άθλημαν!
Τα καλά τα ημέρας τη Λαμπρής τα παιδία επέγ’ναν και σο τεμερτζήν, για να δουλεύ’ και να λιμάρ’ τη πεταλί’ το καρφίν κ’ επεκεί’ να θήκ’νε απάν’ το παρότ’, για να κρούγ’ν α σα σκληρά τα λιθάρεα κ’ εβγάλ’ κρότον…»
Πιστοφέας, γκράδας, μάλιχερ, εσύρ’ναν, με το, «Χριστός Ανέστη», τεάμ να ξυπνούν οι παλαιοί, ντ’ έφυγαν ας σην ζωήν κι ατοίν’ πα να γιορτάζ’νε την Ανάστασην! Εντάμα, εντούν’νεν κ’ η καμπάνα…Τον Αδάμ, τον Αδάμ, τον Αδάμ…»
Παραμονή πα, Πρωτομαγιά, τα παιδία, εφόρ’ναν τον «Σταυρόν τη Καλομηνά», ας σ’ αγριοτριαντάφυλλα και σ’ αλώνεα έπαιζαν, τη «Νιμέν», άμον τεάμ σκλαβάκια, τ’ οσημερ’νά!
Ντ’ ελάλ’νεν ο κούκον, ας ση βαρυχειμωνίαν επεκεί’, σο Μπάστσατάχ, τ’ Ακ Δαγ Ματέν, ο ποπάς τη χωρί’, επίταζεν τα παιδία, να πάγ’νε ους αφ’κά τα ορμάνεα να κόφ’νε και φέρ’νε κλαδία ας σα Βάϊα! Απ’ υστερ’να, πα, ατά εβάεβαν σ’ όλεα τ’ οσπίτεα τη χωρί’ κ’ επαίρ’ναν τα ξεροψεμένα «κερκέλεα» κ’ ετάεβαν’ατα με το ραφίδ, χιαστί’ σ’ ωμία τουν!
Τον επιτάφιον, εστόλιζαν με σταυρολούλουδα, ολίγα πα, εβάλ’ναν σο ΄κονοστάσ’ τη οσπιτί’, για φυλαχτά!
Τη Μέγα, τη Παρασκευήν, με το σακούλ’ ολίον στάχ’, επέγ’ναν σην εκκλεσίαν, για ταράζ’να όντες αγιάσκουτουν, με τον σπόρον τη Μοθωπορί’! Τη Λαμπρήν τα ωβά, έβαφταν με πολλά χρώματα και πλουμιστά σχέδια.
Κάποιοι, σο τσούγκρισμαν, εκάθιζαν και « Τσιχτσιράνον» Σο χουλέν το σαχτάρ, εμπροστά ας΄ σ’ οτζάχ’, εθήκ’ναν ση σειράν τα ωβά κ’ εσκέπαζαν με τ’ έναν κιούπ και από απάν’ ας σ’ ατό, ετοπλάεβαν τα καρβώνεα, για να ’ ίνουσαν γερά τ’ ωβά!
Την πρώτην ημέραν τη Λαμπρής, ετσούγκριζαν με το μυτίν, τη δεύτερην με τον κόλον και την τρίτην με την κοιλίαν.
Είχαν και το κατρακύλισμαν τη ωβού ση κατηφόραν, και όποιον ετσούγκριζεν το άλλο, ενίκαν’νεν! Τα τσουγκρίσματα εκέσ’, εθεαρρείς και έτον, άθλημαν!
Τα καλά τα ημέρας τη Λαμπρής τα παιδία επέγ’ναν και σο τεμερτζήν, για να δουλεύ’ και να λιμάρ’ τη πεταλί’ το καρφίν κ’ επεκεί’ να θήκ’νε απάν’ το παρότ’, για να κρούγ’ν α σα σκληρά τα λιθάρεα κ’ εβγάλ’ κρότον…»
Πιστοφέας, γκράδας, μάλιχερ, εσύρ’ναν, με το, «Χριστός Ανέστη», τεάμ να ξυπνούν οι παλαιοί, ντ’ έφυγαν ας σην ζωήν κι ατοίν’ πα να γιορτάζ’νε την Ανάστασην! Εντάμα, εντούν’νεν κ’ η καμπάνα…Τον Αδάμ, τον Αδάμ, τον Αδάμ…»
Παραμονή πα, Πρωτομαγιά, τα παιδία, εφόρ’ναν τον «Σταυρόν τη Καλομηνά», ας σ’ αγριοτριαντάφυλλα και σ’ αλώνεα έπαιζαν, τη «Νιμέν», άμον τεάμ σκλαβάκια, τ’ οσημερ’νά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου