Έξτρα έξτρα σέρτικα…
«Τα καπνά αλλαχτόν αργατίαν, όλον μαράζ’, να βρουλίεται η ρίζαν ατουν. Με την τσάπαν κρυφά, έκοφτ’άτα. Εποίναμ’ παστάλεα και να ΄ζήναμ’, άμα κάθαν χρόνον, οι μεσιτάδες έτρωγαν παχέα, σουχούγια έλεγα, ώι να χέζω την ρίζαν ατουν κ’ η πατσίκα μ’, έλεε με, μη χέεις την ρίζαν ατουν, γιατί κι άλλο πολλά α τρανύν’νε»
Τα αλάνια της παρέας κι από κοντά, κολτσίδα και τ’ αχμάκια, φτιάχναμε πως παίζουμε κυνηγητό, για να ρίξουμε κάτω τις «τσατάλες», που στήριζαν το πιο ξερικό βαγόνι της γειτονιάς! Αργά-αργά το σηκώναμε κι ο κατεργάρης, ζούλα από πίσω, έκοβε λίγο «παστάλι» κι όλοι μαζί, «γιούργια» στο βουνό, στη στρατώνα, να στρίψουμε το τσιγαρλίκι μας, στο πρόχειρο φύλλο το τετράδιο και με σπίρτα που έσβηναν συνέχεια. Όταν μας πήραν’ και χαμπάρι και μας ξυλοφορτώσανε, εμ τότε, την «κάναμε για κάμπο», τα αλητάκια της υπαίθρου που εκεί, άνετα θα φουμάραμε ακόμα και τα ξερά μαλλιά των καλαμποκιών, τα διουρητικά, πού’χαν τζούρες... Έξτρα έξτρα σέρτικα! Τρέξτεεε, έπιασε μπόρα, σηκώστε τα βαγόνιαα... Βρέξε Θεέ μ’, δεν έβρεχε, βρέξε Χριστέ μ’, δεν έβρεχε, βρέξε καλή μου Παναγία, τίποτα! Βατράχια, κοπαλίστρες σκότωναμ’, τίποτα! Το έθιμο της Κουσκουτέρας κάναμε, με παρχάτσια οι νοικοκυρές μας κατέβρεχαν, τίποτα! Μόλις όμως απλώνανε τα βαγόνια τα καπνά στις αυλές, αμέσως ξεκινούσανε και τα μπουμπουνητά… «Τρέξτεεε, βρέχ’, βάλτεν τα βαγόνεα, απέσ’, αφ’κά σο αράν’»
Ζεχιρωμένα χέρια, κοκκύμελα, τσορτίκια γινωμένα, τσακλιπάτια, σο τίζεμαν…
Sp Ama
«Τα καπνά αλλαχτόν αργατίαν, όλον μαράζ’, να βρουλίεται η ρίζαν ατουν. Με την τσάπαν κρυφά, έκοφτ’άτα. Εποίναμ’ παστάλεα και να ΄ζήναμ’, άμα κάθαν χρόνον, οι μεσιτάδες έτρωγαν παχέα, σουχούγια έλεγα, ώι να χέζω την ρίζαν ατουν κ’ η πατσίκα μ’, έλεε με, μη χέεις την ρίζαν ατουν, γιατί κι άλλο πολλά α τρανύν’νε»
Τα αλάνια της παρέας κι από κοντά, κολτσίδα και τ’ αχμάκια, φτιάχναμε πως παίζουμε κυνηγητό, για να ρίξουμε κάτω τις «τσατάλες», που στήριζαν το πιο ξερικό βαγόνι της γειτονιάς! Αργά-αργά το σηκώναμε κι ο κατεργάρης, ζούλα από πίσω, έκοβε λίγο «παστάλι» κι όλοι μαζί, «γιούργια» στο βουνό, στη στρατώνα, να στρίψουμε το τσιγαρλίκι μας, στο πρόχειρο φύλλο το τετράδιο και με σπίρτα που έσβηναν συνέχεια. Όταν μας πήραν’ και χαμπάρι και μας ξυλοφορτώσανε, εμ τότε, την «κάναμε για κάμπο», τα αλητάκια της υπαίθρου που εκεί, άνετα θα φουμάραμε ακόμα και τα ξερά μαλλιά των καλαμποκιών, τα διουρητικά, πού’χαν τζούρες... Έξτρα έξτρα σέρτικα! Τρέξτεεε, έπιασε μπόρα, σηκώστε τα βαγόνιαα... Βρέξε Θεέ μ’, δεν έβρεχε, βρέξε Χριστέ μ’, δεν έβρεχε, βρέξε καλή μου Παναγία, τίποτα! Βατράχια, κοπαλίστρες σκότωναμ’, τίποτα! Το έθιμο της Κουσκουτέρας κάναμε, με παρχάτσια οι νοικοκυρές μας κατέβρεχαν, τίποτα! Μόλις όμως απλώνανε τα βαγόνια τα καπνά στις αυλές, αμέσως ξεκινούσανε και τα μπουμπουνητά… «Τρέξτεεε, βρέχ’, βάλτεν τα βαγόνεα, απέσ’, αφ’κά σο αράν’»
Ζεχιρωμένα χέρια, κοκκύμελα, τσορτίκια γινωμένα, τσακλιπάτια, σο τίζεμαν…
Sp Ama
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου