Κανείς ΄κ’ έλεγα μ’, εγώ έχω κ’ εσύ κ’ έχ’ς!

Κανείς ΄κ’ έλεγα μ’, εγώ έχω κ’ εσύ κ’ έχ’ς! Ολ’ ίσα είχαμεν! Έναν έτον το τραπέζ’ν εμουν, σην πατρίδαν! Οι αρθώπ’ πα, κι άλλο καλοί έσαν κι κάθε ημέραν, αλοιώτικον ας σ’ άλλο! Έτρωγαν τα γαβουρμάδας, τα καλά τα ημέρας, τα γιορτινά, έπιν’ναν τη ρακήν και έβγωναν σ’ αλώνεα τ’ αποχιονατισμένα και με τα ταούλεα, τα λύρας και τα ζουρνάδας, εχόρευαν κ’ εγέλαναν! Όλ’ χαρεμέν’! Ατώρα πα, όλεα έχ’νε, και σ’ έναν τ’ άλλο αγάπην κ’ έχ’νε και μακρά πα ο εις ας σον άλλον…

Απόδοση στα Νέα Ελληνικά

"Κανείς μας δεν έλεγε, εγώ έχω και εσύ δεν έχεις! Όλα ίσα τα είχαμε. Ένα ήταν το τραπέζι μας, στην πατρίδα. Και οι άνθρωποι πιο καλοί ήταν και η κάθε μέρα αλλιώτικη από την άλλη. Έτρωγαν τους γαβουρμάδες τις καλές μέρες, τις γιορτινές, έπιναν την ρακή και έβγαιναν στα αλώνια με τα λιωμένα χιόνια, και με τα νταούλια, τις λύρες και τους ζουρνάδες, χόρευαν και γελούσαν. Όλοι μες στην χαρά! Τώρα, όλα τα έχουν, άλλα αγάπη ο ένας για τον άλλον, δεν έχει, και όλο και απομακρύνονται ο ένας από τον άλλον.