Σ’ όλε απάν’, εκαπατεύτα την σεβντάν..

Σ’ όλε απάν’, εκαπατεύτα την σεβντάν..

Έναν κορτ’ζόπον γνωστικόν και πολλά νουνιγμένον
Χιλέμορφον, παντέμορφον, τη Ήλ’ το ευδιασμένον

Έρθεν σ’ ηή μ’ άμον βρεχήν κι άμον την χαλαρδίαν
Έρθεν κ’ επότσεν τη ζωή μ’, ντο είχεν ξηρασίαν

Το πρώσοπον γλυκέμνοστον, τ’ ομμάτεα μανουσάκια
Χειλόπον μελιστάλαχτον, σα μάγλ’ απάν’ λακάκια

Καλημερίζ’, τρέχ’ και γελά, μαγεύ’ όπου εφάνθεν 
Ανθόμελον η κάρδια τς κ’ η ψη’ γομάτον άνθεα

Σ’ όνομαν ατς πίνω ρακήν, ροδόσταμαν σο ψόπο μ’
Πίνω αδά μεθώ ακεί, νε παραδείσ’ πουλόπο μ’

Και πόσων χρονιζ’νών είμαι, αν λέγ’ ατεν θα σπάζ’μεν
Πασκίμ κ’ εγώ μετρώγ’ ατα, συνέχεια αλλάζ’νε...

Sp Ama